Verbinding.
Ik lees het vandaag in verschillende blogs en artikelen over rouw.
Hoe belangrijk dat is. Je verbonden voelen. Met jezelf, met anderen.
Verbinding met delen van jezelf. Alle gevoelens die er mogen zijn. Verdriet, boosheid, eenzaamheid, maar ook weer blij kunnen zijn, krachtige delen. Kunnen huilen en kunnen zingen. Bewegen en stilzitten, stilstaan bij. Vooruit en achteruit.
Verbinding met anderen. Jezelf durven laten zien, in alles wat is. Of juist even heel stil jezelf niet laten zien, omdat je tijd voor jezelf nodig hebt. Weten dat er steunende mensen zijn, is ook een soort verbinding.
Hoe belangrijk dat is. Je verbonden voelen. Met jezelf, met anderen.
Verbinding met delen van jezelf. Alle gevoelens die er mogen zijn. Verdriet, boosheid, eenzaamheid, maar ook weer blij kunnen zijn, krachtige delen. Kunnen huilen en kunnen zingen. Bewegen en stilzitten, stilstaan bij. Vooruit en achteruit.
Verbinding met anderen. Jezelf durven laten zien, in alles wat is. Of juist even heel stil jezelf niet laten zien, omdat je tijd voor jezelf nodig hebt. Weten dat er steunende mensen zijn, is ook een soort verbinding.
Na mijn artikel in de krant, kreeg ik heel lieve reacties. En ik heb bijzondere gesprekken gevoerd. Met vrienden, familie, collega's. Met lotgenoten.
Luisteren en praten. Er zijn voor elkaar. Steun door verbinding.
En ik denk aan het hartlabyrint. De weg van binnen naar buiten en van buiten naar binnen. Ze horen bij elkaar, wat mij betreft. Ze verbinden mijn binnen- en buitenwereld.
Vandaag voel ik verbinding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten