Onderweg zonder te begrijpen

Het kapelletje met daarnaast het door mij gelegde labyrint

Het fascineert me al een tijdje: het labyrint als levensweg. 

Opeens weet ik: ik wil een labyrint gaan leggen met stenen uit de rivier. In Frankrijk.

De plek die ik in gedachte heb, is een mooi vakantieverblijf. ‘Cartayrade’. Kernwoorden hier zijn: rust, ruimte, natuur. Zou het niet fantastisch zijn om hier workshops ‘labyrint’ te geven?

Ik overleg met de eigenaars Hendrik en Dorine, en ik ben van harte welkom. Ha, ik ga stenen verleggen.  

Mijn labyrint in Frankrijk wordt een herinneringslabyrint aan Robbin. Robbin is mijn zoon, hij overleed op 21 jarige leeftijd. Door het intense verdriet heen, ben ik trots op mijn lieve zoon. Hij mediteerde, hij zocht, streed en verlangde naar vrede en rust.

Ik heb veel van hem geleerd. Toen hij klein was, sloeg zijn vrolijkheid op me over. En het was een heerlijk knuffelkind. Later leerde hij me levenslessen. Hij liet prachtige tekeningen na en een cd met zelf-gecomponeerde muziek.

Robbin was te mooi voor deze wereld. De wereld was te druk, te moeilijk, te lawaaierig voor mijn kunstzinnige, intelligente, gevoelige zoon. Hij stopte zijn leven. 

Ik wil een labyrint leggen met stenen uit de rivier. Om vorm te geven aan mijn gevoel. Ik ben onderweg zonder ook maar iets te begrijpen van hoe ik verder moet. En mag. En daar past het labyrint zo mooi bij.

Het labyrint ligt op een prachtige plaats, naast een kapelletje. Ik hoop dat voorbijgangers en vakantiegangers hier, net als ik, een moment van rust en bezinning vinden.  

  

Eerder schreef ik al eens een blog over het labyrint: labyrint als levensweg

Meer foto’s van Cartayrade en het labyrint zijn te vinden op de fb pagina van Kleurenderwijs. https://www.facebook.com/pg/Kleurenderwijs/photos/?tab=album&album_id=1861705117461764