zondag 24 februari 2019

'Iedereen die treurt en rouwt zou eigenlijk door zulke troostvogeltjes omringd moeten worden'



Vandaag kreeg ik een mooie reactie op mijn boek. Ik deel hem graag. 
Weet je wat? Ik loop een stukje met je mee.
"Dag Wilma, ik zou je nog iets schrijven over 'Kan ik iets voor je doen?' en hier ben ik dan. Ik vind dat je een prachtig boek hebt gemaakt/getekend/geschreven/gecreëerd... hoe zeg ik het best? De afbeeldingen vind ik heel mooi en puur, ze gaan recht mijn hart binnen en door hun soberheid kom je in een landschap van gemis terecht. Veertje is zo'n mooi, hartveroverend figuurtje en de troostvogels zijn zo lief en goedhartig; iedereen die treurt en rouwt zou eigenlijk door zulke​troostvogeltjes omringd moeten worden. De tekst is minimaal, maar elk woord is welgekozen, waardoor er ruimte is voor alle vormen van verlies en gemis. En daarbij vind ik er van begin tot einde verschillende stappen van een rouwproces in terug die jij gewoon laat zien, die wij als lezers/kijkers gewoon ervaren, zonder dat ze worden vernoemd. Als ik door het boek blader denk ik dikwijls 'o ja', en dan weer wat later 'ja, dat ook', of weer 'ja, zeker!' Wat Veertje meemaakt is heel herkenbaar voor mij en ik veronderstel voor heel veel mensen.

Het is een boek met heel veel mogelijkheden en veel lagen. Het is zo mooi dat het als kijkboek op de salontafel kan liggen, het is zo simpel en ongecompliceerd dat je het kan gebruiken om met kinderen over verlies en rouw te praten, en het heeft zo'n diepgang dat het ook volwassenen direct van hart tot hart aanspreekt, om maar iets te zeggen ... ik ben zeker dat anderen er nog heel wat meer kunnen over vertellen.
Ik ben heel blij met dit boek, Wilma, en ik voel heel veel bewondering voor jou, dat je je verdriet kunt omzetten in zoiets moois en teers. Bedankt om dit te delen en veel liefs, 
Lut V.S. " 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten