vrijdag 25 januari 2019

Tussen de wereld van veel woorden en zwijgen...beeldtaal.

Tussen de wereld van veel woorden en zwijgen , ligt een wereld vol beelden en herinneringen. Vanochtend mocht ik luisteren naar een persoonlijk levensverhaal en hoorde ik het verlangen van vormgeven van iets ‘met een ladder naar de hemel’. Met meegebrachte plaatjes en herinnerdingen ging ze aan het werk. De basis werd een smalle plank, die een eerste grondkleur kreeg, met daarop een prachtig borduurwerk. 
Gaandeweg vertelde ze hoe ze bij haar gevoel kwam, een beetje verbaasd dat dat na zoveel jaren zo opborrelde. Ze deelde mooie herinneringen met mij.

Beeldend vormgeven, wat is het mooi. 

(Zonder foto, die vind ik te persoonlijk)

zaterdag 5 januari 2019

Ruimte voor rouw. Tekenen, schilderen of praten?

Steeds weer merk ik hoe gemakkelijk het is om vrolijke schilderijen en positieve berichten te delen. 'leuk, like, mooi', ik ben blij met de positieve reacties....En hoe moeizaam het gaat: over rouw en verdriet te schrijven. 'sterkte, knuffel, hartje..' (op het moment van schrijven heb ik dat niet nodig, ik ben juist zo blij dat ik schreef, woorden vond bij mijn verdriet. Als ik te verdrietig ben, zie je me niet op de social media. ) een 'like' bij een bericht over verdriet, kan best 
Schrijven, schilderen en tekenen, zijn voor mij een overleven/leven. En ik word er blij van, omdat ik me kan uiten. Het is de ruimte die ik nodig heb. Nadat ik me jarenlang vooral in tekeningen en schilderijen uitte, (als je geen woorden hebt, laat dan de kleuren spreken), merk ik dat woorden juist ook zo belangrijk zijn. De combinatie van taal en tekenen is voor mij het fijnst.
In mijn werk, tijdens workshops en 'individueel tekenen' zal ik steeds kijken naar wat jij wilt, wat jouw behoefte is. En dat kan best een uur lang alleen maar tekenen of schilderen zijn, in stilte. Of juist op zoek gaan naar woorden, praten over jouw verlies, om wie jij rouwt. Of de combinatie. 
Ruimte voor rouw, voor jou.
Welkom!