vrijdag 12 april 2019

Mijn laatste blog op deze plek en trots op mijn zoon. Of postuum trots?

Robbin was nog jong, het was nog vóór het 'alle jongeren hebben een mobieltje-tijdperk'.
Hij had wel een computer op zijn kamer. Dat was handig op de middelbare school. Voor huiswerk.
Robbin had nooit zoveel tijd nodig voor zijn huiswerk. Hij was slim. En handig.

Handig met het werken op de computer. Hij maakte voor mij een prachtige website. Hij was er trots op. Hij had het helemaal zelf uitgepuzzeld hoe dat moest.
Ik was er ook trots op, het zag er zo mooi uit. En ik was heel trots op mijn knappe zoon. (en ik ben dat nog steeds)

In januari 2008 ging mijn  nieuwe site online.


Ik leerde van Robbin hoe ik zelf dingen kon wijzigen op mijn site. Hij was enorm geduldig. Stapsgewijs, deed hij het voor, en liet hij het me vooral ook zelf doen. Dat was hard nodig. Want ach, ik en computers...

Het programma waarin ik werkte (en nog steeds werk) is niet heel gebruiksvriendelijk. Sinds 2008 is er natuurlijk ook nogal wat veranderd. En daarom is mijn website nu stap voor stap, pagina voor pagina aan het veranderen. Ik kan dat niet zelf. Betty doet dat voor mij. Zo fijn!

Kijk, dit wordt de nieuwe site. Met een andere banner.

Het 'omdat je iets wilt betekenen' (tekentherapie) maakt plaats voor 'kleurrijk leven- ruimte voor rouw' . Dat zijn voor mij de twee sporen geworden waartussen ik mij beweeg. De vernieuwing komt geleidelijk aan, ik kan niet meer tegen 'deadlines', alleen het woord al...

Dit is een pagina van mijn nieuwe website, waar veel over mijn boek te vinden is.

En vanaf nu, kun je hier ook mijn blogs vinden.

tussen twee sporen...

En wat mijn oude en nieuwe website betreft: ik beweeg me voorlopig nog even tussen twee sporen.

Ik ben trots op mijn zoon. Of moet ik zeggen 'postuum trots' ? Dankjewel lieve Robbin.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten